Als het canvas blanco is mag je verwachten dat de schilder zijn creativiteit de vrije loop laat om het meesterwerk van zijn leven te schilderen. Dit zelfde mag je verwachten van de ontwerpers van onze openbare ruimte. Maar helaas gaat het hier nog vaak mis. Het zal voor de architecten, ontwerpers en uitvoerders duidelijk zijn wat ze bedoelen. Voor de weggebruiker, diegene waar het voor gemaakt is, blijft het vaak onduidelijk.

Neem onderstaande verkeerssituatie te Haarlem langs de Oude Weg. Aan beide zijde van de weg is een fietspad neergelegd waar fietsen in beide richtingen kunnen fietsen. Op zich een mooie situatie omdat zo de fietser niet de rijbaan hoeft over te steken. Het gaat echter mis bij de afronding van het fietspad.

Het gebeurt helaas vaak dat fietsers richting Amsterdam, de blauwe pijl, een auto tegenkomen die de Oude Weg op willen, rode pijl. Fietsers blijven op de fiets strook tot ze over de verkeersheuvel zijn omdat dit de aangewezen route is en komen zo in niemands land wat betreft er wordt verwacht. Zeker als de auto of vrachtwagen die de rode route volgt de bocht ruim inzet passeren fietsers / brommers het voertuig aan de linkerzijde wat achter het voertuig weer tot gevaarlijke situaties leidt. 

Ook het verkeer die de gele route volgt maakt het er niet overzichtelijk op omdat de uitrit tegenover de inkomende route vanaf de Oude Weg ligt. De iets wat luie bestuurder zal hierdoor weinig ruimte overlaten voor inkomend verkeer om de inrit in te rijden laat staan de ventweg te bereiken. Al met al een situatie waarvan je je afvraagt wie dit zo heeft kunnen bedenken.